Część XVIII:Kolejna szansa?

Po raz trzeci dzisiaj was witam xDD No tym razem już normalnie dodaje notkę i już wam nie ględzę...
Miłego czytania:

Część XVIII: Kolejna szansa?

Następnego dnia Ruki, Reita, Aoi i Uruha czekali na lidera w studiu, do którego w pewnym momencie weszła An. Kouyou na jej widok wstał i do niej podszedł.

-Cześć skarbie, widziałaś po drodze Kaia?- Zapytał śliczny lekko ją przytulając.

-Tanabe.. Jest w szpitalu.- Odpowiedziała szatynka coś spokojnie, ale za to resztę zespołu, jej słowa wyrwały na równe nogi.

-Jak to w szpitalu?- Zapytał ich menadżer wchodząc do pomieszczenia. Wzrok wszystkich mężczyzn skupił się na An.

-Mocno się wkurzył i rozbijając szkło, dość dużo tego wbiło mi się w dłoń, ale że był tak uparty by coś z tym zrobił, to w końcu stracił przytomność. Ale spokojnie, w nocy się obudził.- Powiedziała dziewczyna siadając na sofie.

-No to pięknie.- Westchnął menadżer podając Takanoriemu jakieś papiery.- A tak poza tematem, Kyu… Musimy porozmawiać na osobności.- Dodał wychodząc z pomieszczenia, a Kouyou wyszedł za nim. Będąc już w jego gabinecie, mężczyzna zamknął drzwi na klucz.

-Pojebało Cię do reszty?! Nie dość, że znikasz sobie bez słowa, to jeszcze An będzie nam potrzebna do jednego występu, bo Takanori ma jeszcze problemy, ale jak ona to zrobi z brzuchem?!! W OGÓLE  NIE MYŚLISZ!!- Wrzasnął menadżer siadając na krześle przy biurku. Kouyou usiadł przed nim.

-Nie chciałem, by tak wyszło. Sam wtedy nie rozumiałem, co do niej czuje..

-Teraz rozumiesz, bo nosi twoje dziecko! Tyle dobrze, że nie podała cię do sądu o gwałt! A wygląda strasznie!- Przerwał mu menadżer patrząc na niego uważnie, a Uruha zamilkł spuszczając głowę.

W tym czasie reszta została w studiu.

-I jak maleństwo?- Zapytał Yuu siadając obok An.

-Weź nie przypominaj, myśl, że we mnie coś żyje jest okropna .- Odpowiedziała patrząc na nich. Mężczyźni przybrali na twarze złośliwe uśmieszki.

-Widzę już Kouyou z dzieckiem na rękach i to jego wstawanie po nocach.-Powiedział Akira ledwo powstrzymując śmiech.c

-Sam lepszy nie jesteś, więc milcz.- Warknęła An patrząc na niego.

-Spokój, lepiej jej nie denerwować, już wystarczająco stresu przeżyła.-Powiedział Yuu pakując swoją gitarę.

-Co jest takie śmieszne, że Rei prawie leży na podłodze?- Spytał Uru wchodząc do środka. Cała czwórka (nawet An) patrząc na niego wybuchła śmiechem.

-Widok ciebie z dzieckiem.- Odpowiedział nadal się śmiejąc Reita.

-Bardzo śmieszne.- Wycedził przez zęby zły Uru i podszedł do An.-Idziesz?- Zapytał, na co dziewczyna kiwnęła głową.

***

Yuu wszedł na sale i spojrzał na syczącego z bólu, przy zmianie opatrunku Kaia. Stał w drzwiach do momentu, aż pielęgniarka wyszła, potem podszedł do jego łóżka.

-No coś ty znowu wpadł?- Zapytał Aoi siadając obok niego.

-Ta dziwka mnie zdradzała… Nawet nie pamiętam co się działo, dopóki nie zauważyłem An.- Powiedział Kai nie podnosząc wzroku.- Dlaczego mnie to spotyka?- Dodał pytaniem. Gitarzysta patrzył na niego uważnie.

-A co z zespołem?- Zapytał mając nadzieje, że perkusista w końcu na niego spojrzy.

-Jak wszystko zejdzie będę mógł grać czyli najdłużej 3 tygodnie.- Odpowiedział Tanabe i spojrzał w stronę okna. Nastała cisza. Po 10 minutach Yuu widząc, że Kai nie ma zamiaru z nim pogadać, a tym bardziej na niego spojrzeć wstał i podszedł do drzwi.

-Co ja ci zrobiłem?- Zapytał wychodząc. Wrócił powolnym krokiem do domu. Dopiero tam sprawdził telefon zasypany nieodebranymi wiadomościami… O dziwo od Kaia.

***

  Minął kolejny tydzień. Rin nie rozmawiała z Takanorim od tamtego czasu. Akurat do sklepu, w którym pracowała wszedł niski blondyn w okularach. Wiedziała kim był, ale nie miała zamiaru reagować na jego przybycie.

-Rin, możemy w końcu porozmawiać?- Zapytał widząc, że właśnie zostali sami.

-Po co? Jeszcze nie przemyślałam, czy Ci wybaczę.- Odpowiedziała nawet na niego nie patrząc.

-Przepraszam. Wiesz, że zrobię dla Ciebie wszystko.- Powiedział podchodząc do niej.

-Serio? Ślepa nie jestem, a chciałam tylko spokoju. Nie rozumiesz co zrobiłeś? W dodatku wydzwaniasz do mnie po nocach, ciągle dostaje od Ciebie świńskie sms’y, to jak mam ci wybaczyć?- Zapytała, odsuwając się od niego.

-To Kai Ci nie powiedział, że już nie mam tego numeru od tygodnia, bo telefon mi zaginął? Chociaż… Chyba wiem kto go ma.- Po tych słowach wyjął z kieszeni nowy telefon z tego co zauważyła dziewczyna i wybrał jakiś numer.

-Hallo?- Usłyszał w słuchawce znajomy głos.

-Kimiko? Niech ja Cię dorwę!- Warknął, rozłączając się.- Tak jak myślałem, Kasia, proszę, nie chciałem by tak było, tłumaczyłem Ci już dzień później.- Powiedział patrząc na nią uważnie. Dziewczyna westchnęła, odwracając się w jego stronę.

-Nie wiem, naprawdę nie wiem, co o tym myśleć Takanori.- Szepnęła wtulając się w niego.- Wybaczę Ci, ale dopiero, jak całkowicie pozbędziesz się Kimiko i wyjaśnisz całą sytuację rodzicom.- Mówiąc to, odsunęła się od niego.

-Dobrze skarbie.- Lekko ją pocałował.

                                                                           ***

  An gotowa do wyjścia, patrzyła przez okno. Po chwili usłyszała dzwonek do drzwi i poszła je otworzyć.

-Widzę, że moje kochanie już gotowe.- Powiedział Kouyou wchodząc do mieszkania.

-Już myślałam, że nie przyjedziesz.- Zaśmiała się szatynka. Ubrała buty, wzięła torebkę i wyszli, kierując się do samochodu,

-Denerwujesz się?- Zapytał śliczny, ruszając z parkingu.

-No wiesz… Gdyby nie ty i twój durny pomysł, by mnie zgwałcić, w ogóle nie musiałabym iść na te badania.- Odpowiedziała An zapinając pas.

-Będziesz mi to wiekami wypominała?- Ponowne pytanie wyszło z ust gitarzysty.

-Widocznie muszę, byś zrozumiał, co zrobiłeś.- Powiedziała An patrząc przez szybę.

***

    Takanori wysiadł z samochodu i zamykając go, wszedł do małego domku.

-Kimiko!!!- Wrzasnął zaciskając pięści.

-O Taka-chan.- Powiedziała słodkim głosem dziewczyna, schodząca ze schodów.

-Oddawaj ten telefon! Z nami koniec, rozumiesz! Nie chce z tobą być, Rób co chcesz, rujnuj mi życie, ale się odwal, kocham inną i to z nią chce być, a nie z taką suką jak ty!- Po tych słowach wyrwał jej z ręki swój stary telefon i wyszedł trzaskając drzwiami.

Następnym przystankiem był dom jego rodziców. Miał zamiar im wszystko wytłumaczyć, chociaż wiedział, że to będzie nie lada sztuka.

W końcu, po kilkunastu minutach  jazdy wysiadł przed ich domem. Zapukał do drzwi, które po chwili otworzyła jego matka.

-O… Takanori, witaj. Co Cię tu sprowadza?- Zapytała kobieta wpuszczając go do środka.

-Ja na chwilę, uświadomić was, że nie będę z Kimiko, kocham kogoś innego.- Odpowiedział spoglądając na matkę. Ta, zszokowana usiadła na sofie, a Ruki usiadł obok niej. Po kilku minutach dołączył do nich jego ojciec, a po długim wyjaśnianiu sprawy, jego rodzice w końcu ustąpili.

***

   An i Uruha po badaniach, pojechali do mieszkania mężczyzny.

-Myślałam, że tą jego córkę uduszę.- Powiedziała dziewczyna siadając w salonie.

-Oj, wiesz, że fanki wiele dla mnie nie znaczą.- Powiedział Kouyou siadając obok niej. Przez chwili siedzieli w ciszy, patrząc na siebie.

-Wierze Ci skarbie, ale jednak nie wiadomo co takiej do głowy wpadnie.- Westchnęła cicho, kładąc dłoń na swoim, płaskim jeszcze brzuchu.

-Możliwe, ale wiesz, że jesteś dla mnie najważniejsza.- Powiedział śliczny i wstając, uklęknął przed nią.- An… wyjdziesz za mnie?...