Część XIX: Cała prawda

Witam was! Wiem, dzień wcześniej niż miałam dodać notkę, ale raczej powinno wa to ucieszyć...
Nie Rin... Tak naprawdę właśnie nie zjem zupki chińskiej pałeczkami, ale zrobię to i dodam... Notkę xD
Miłego czytania:

Cześć XIX: Cała prawda.

…An popatrzyła na niego uważnie, lekko zaskoczona.

-Kyu…- Szepnęła tworząc w nim niepewność.- Kouyou… Pewnie, że tak.-Uśmiechnęła się  i po chwili w niego wtuliła.

                                                                               ***

Yuu zapukał do drzwi, które otworzył mu Tanabe.

-Cześć, przyszedłem sprawdzić co u ciebie.- Powiedział lekko się uśmiechając i wszedł do mieszkania perkusisty.

-U mnie nic, co by cię ciekawiło.- Powiedział Kai, zamykając za nim drzwi. Oboje poszli do kuchni, a perkusista postawił wodę na herbatę.

-Tanabe, wiem, że Cię to boli, ale co ja poradzę? Mówiliśmy Ci, żebyś na nią uważał.- Powiedział Yuu, siadając przy stole.

-Tak, wiem, jestem wszystkiemu winien.- Westchnął cicho perkusista, na co starszy pokiwał głową.

-To też moja wina, byłem zbyt zapatrzony w pomaganie An, a i tak nic dla niej nie znaczę.- Wtrącił Aoi wstając i lekko go przytulając.

-Za dużo dla wszystkich robisz, a nie skupiasz się na sobie.- Powiedział Tanabe odwracając się w jego stronę. Ich spojrzenie się spotkały, co wywołało, po raz pierwszy od tygodnia, uśmiech na twarzy perkusisty.

-I co tak japę szczerzysz? Straciłem ją i Ciebie przez to wszystko.- Prawie wykrzyczał Aoi, patrząc na niego.
-A tak coś mi się przypomniało.- Zaśmiał się Kai, nadal patrząc na gitarzystę. Ten po chwili zaczął się domyślać, o co mu chodzi.

-Ej! Byłem pijany 4 dni temu!- Krzyknął, patrząc na Tanabe błagalnym wzrokiem.

-Tak, chciałeś iść do Kouyou i go udusić, że jest z An i chce się jej oświadczyć.- Na te słowa Shiroyama zacisnął pięści, a jego wargi ułożyły się w cieniutką kreskę.

-Po prostu… Boje się, że znowu ją zrani.-Powiedział pół szeptem i się odsunął od perkusisty. Znowu pomiędzy nimi nastała cisza, o wiele dłuższa niż zawsze.
  Mijała dwudziesta minuta, a żaden z nich nie miał zamiaru się odezwać.

-Tak, kocham ją i żałuje, że wtedy ją zostawiłem, bo myślałem, że kocham Ciebie.- Powiedział Yuu tak cicho, by pewnie nikt go nie usłyszał. Tanabe lekko ułożył dłoń na jego ramieniu.

-Bardziej ją zranisz niszcząc ten związek, widać, że się naprawdę kochają.- Powiedział perkusista, lekko się uśmiechając…

***

   Po kilku godzinach, Takanori zapukał do drzwi, musiał trochę poczekać, aż Rin w końcu mu otworzy.

-O, Ruki…- Powiedziała zaskoczona.

-Jak obiecałem, jestem, już wszystko załatwiłem, nawet rodziców przekonałem… Błagam, wróć do mnie.- Po tych słowach wokalista, padł przed nią na kolana, wprost na wycieraczkę.

-Wstawaj wariacie.- Zaśmiała się dziewczyna wciągając go do mieszkania. Zamknęła drzwi i mocno się w niego wtuliła.

-Kocham cię.- Szepnął Takanori tuląc ją do siebie.

-Ja Ciebie też.- Również wyszeptała dziewczyna.

***

-Śpi już.- Powiedział Reita siadając w salonie, obok Miyako.

-To dobrze, przez tą gorączkę ciągle płacze.- Westchnęła blondynka wtulając się w niego. Siedzieli w ciszy by nie obudzić chłopca, ale basista widząc zmartwienie ukochanej, westchnął cicho.

-Co się dzieje kotku?- Zapytał cicho.

-Jutro ta rozprawa, chce się już pozbyć tego dupka z mojego życia.- Szepnęła kobieta wtulając się w niego jeszcze mocniej.

-Będzie dobrze, nawet pewnie pozbędzie się praw do małego.- Powiedział pewnym głosem Akira, lekko się uśmiechając. Byli już razem jakiś czas  i z dnia na dzień był coraz bardziej szczęśliwy, stąd wziął się ten uśmiech. Miyako, widząc wysoko uniesione kąciki ust ukochanego, również się uśmiechnęła, ale jej zdziwienie z jego miny rosło.

-Hymm… Skoro mały śpi…- Zaczął Akira, wodząc dłonią po jej kolanie.

-Rei, to chyba nie za dobry pomysł.- Powiedziała blondynka .-Co jak mały się obudzi?- Dodała, patrząc mu w oczy.

-Po pierwsze, śpi jak suseł, a po drugie przez trzy godziny będziemy mieli spokój z nim, a po trzecie, najwyżej, mimo, że ciężko mi to powiedzieć… Się przerwie.- Odpowiedział Rei z uśmiechem na ustach. Po chwili ich wargi złączyły się w namiętnym pocałunku…

   Gdzieś nad ranem, Miyako usypiając synka, poczuła lekkie pocałunki na swoim ramieniu, zmierzające ku jej szyi.

-Zniknęłaś mi bez słowa.- Wyszeptał zaspany Rei, obejmując ją od tyłu.

-Skoro Yoshii nie był w stanie Cię obudzić, to ja wstałam.- Odpowiedziała kobieta z uśmiechem na ustach i odwróciła się do niego, wtulając się, a on lekko ją pocałował.

-Mój kuzyn jeszcze się przekona co stracił.- Powiedział mężczyzna, uśmiechając się.

***

-Poranne mdłości? Czemu nie?- Warknęła An kładąc głowę na łazienkowej ścianie, obłożonej kafelkami. Zsunęła się po ścianie i spojrzała na swoje, znikające już na rękach sińce.

-An? Wszystko w porządku?- Usłyszała zmartwiony głos Kouyou, ale nie spojrzała na niego.

-Wszystko mnie boli, tak jak wtedy, a czuje się okropnie.- Odpowiedziała szatynka z zamkniętymi oczami. Uruha usiadł obok niej i lekko ją przytulił, wargi przykładając do jej głowy.

-Będzie dobrze kochanie.- Szepnął.

-Kouyou, to nie tak, że Cię nie kocham, bo naprawdę Cię kocham, ale to wszystko jest dziwne, nawet nie wiem czy umiem Ci zaufać, tak jak przed tym gwałtem.- Powiedziała An, spoglądając na pierścionek, znajdujący się na placu.- Jest śliczny.- Szepnęła, lekko się uśmiechając.

-Kurde, jeszcze nie opijaliśmy z chłopakami, że będę ojcem.- Zaśmiał się Kyu, ale szybko poczuł na sobie, groźne spojrzenie dziewczyny.

-Po kieliszku wina Ci odbiło na gwałt, a co dopiero jak się upijesz.- Warknęła An, mrużąc wściekle oczy.

-Spokojnie, tobie i dziecku nic nie zrobię.- Powiedział Uru, robiąc słodką minę.

-Mam nadzieje.- Westchnęła i rozejrzała się po łazience.- Trzeba tu posprzątać.- Dodała.

-An, ty idziesz leżeć, ja posprzątam.- Powiedział śliczny pomagając jej wstać.

***

   Yuu obudził się obok Tanabe, o dziwo, cieszył się, że do niczego nie doszło, ale i tak musiał wstać, by wrócić do swojego mieszkania. Pół godziny później, nadal nie budząc Kaia, gitarzysta wyszedł z jego mieszkania.

-Witaj Yuu.- Usłyszał skądś znajomy głos za sobą, zamykając drzwi z mieszkania perkusisty. Odwrócił się i spojrzał na osobę stojącą za nim.

-Kris.- Szepnął wystraszony.

-Spokojnie.- Zaśmiał się cicho szatyn.- Akurat idę psa An wyprowadzić, bo ją na noc do Kouyou wcięło.- Dodał chłopak  idąc z Yuu do wyjścia z budynku.

Po jakimś czasie męskiej rozmowy i spacerze, szli przez park, gdzie szatyn mógł spokojnie spuścić psa ze smyczy.

-A jak z tobą i An?- Zapytał gitarzysta, wiedząc, że ta dwójka była kiedyś razem. Krzysiek spojrzał na niego i cicho się zaśmiał.

-Chodzi Ci o to, co było kiedyś?- Zapytał młodszy, spoglądając za psem. Kiedy spojrzał na Yuu, ten kiwnął twierdząco głową.

-Już dawno nie istnieje, to czysta znajomość, chociaż… Nie chce by ktokolwiek ją krzywdził. Wielu po mnie ją  „otaczało”, ale mało który był z nią szczerze.- Odpowiedział szatyn nie spuszczając wzroku z psa. Po chwili kilka razy go zawołał, a gdy mała biała kulka podbiegła do niego, zapiął go powrotem na smycz, wchodząc na osiedle, na którym mieszkał Aoi. Gdy starszy miał jeszcze o co zapytać, Krzysiek go wyprzedził.

-Nie, An taka nie jest, ale w tym całym gwałcie boli ją to, że zrobił to ktoś, kto miał ją pierwszy.- Powiedział, ale koniec zdania najbardziej zszokował Yuu.

-Czekaj… Kyu zgwałcił dziewice?- W myślach gitarzysty to zdanie brzmiało o wiele lepiej niż z ust, ale szatyn, kiwnął twierdząco głową.

-Pewnie o tym nie wiedział.- Dodał młody odwracając się w stronę drogi powrotnej. Oboje się już nie odezwali i rozeszli.

-Ale się narobiło.- Szepnął Yuu, zamykając za sobą drzwi do swojego mieszkania…